Κάτω από την πανσέληνο του ελαφιού, οι κένταυροι του Πηλίου κάνουν Ubuntu για την αναγέννηση τους | Retreat Ιούλιος 2024

Για το φετινό retreat αποφάσισα να γράψω έναν δικό μου μύθο/ιστορία, ώστε να μπορέσω να κρατήσω μέσα μου πιο εύκολα όσα έμαθα στο βουνό. Χρησιμοποίησα τρία στοιχεία που συνδέονται με το μέρος και τα γεγονότα που συνέβησαν εκεί.

Πρώτο στοιχείο ήταν οι Κένταυροι, τα μυθικά πλάσματα, μισοί άνθρωποι και μισοί άλογα, που σύμφωνα με την ελληνική μυθολογία ζούσαν στο Πήλιο, το βουνό των Κενταύρων στη Θεσσαλία.

Δεύτερο στοιχείο ήταν η “Σελήνη του Ελαφιού”, μια παραδοσιακή ονομασία για την πανσέληνο του Ιουλίου, που προέρχεται από τους Αυτόχθονες Λαούς της Αμερικής. Ονομάστηκε έτσι επειδή αυτή την εποχή του χρόνου, τα αρσενικά ελάφια χάνουν τα παλιά τους κέρατα και αναπτύσσουν νέα.Τρίτο στοιχείο ήταν η φιλοσοφία του Ubuntu, μια αφρικανική ιδέα που προέρχεται από τις γλώσσες των Bantu, και σημαίνει «Είμαι επειδή είμαστε». Εκφράζει την αλληλεγγύη, την αλληλοβοήθεια και την αλληλεξάρτηση μεταξύ των ανθρώπων, τονίζοντας ότι η ευημερία του ατόμου είναι άρρηκτα συνδεδεμένη με την ευημερία της κοινότητας. Αυτή η έννοια έχει χρησιμοποιηθεί ως ηθική βάση για την κοινωνική δικαιοσύνη, την ειρήνη.

Αυτά τα τρία στοιχεία συνδυάστηκαν μέσα στο μυαλό μου κατά τη διάρκεια της παραμονής μου στο βουνό. Έτσι, η ελληνική μυθολογία σε συνδυασμό με τη φιλοσοφία του Ubuntu και την παράδοση των Αυτοχθόνων Λαών της Αμερικής σχετικά με την πανσέληνο του ελαφιού, έγιναν ένα μέσα μου, για εμένα, για εμάς.Μέσα στη φαντασία μου, έπλασα έναν δικό μου συμβολικό κόσμο για αυτή την κοινή μας εμπειρία: οι Κένταυροι (εμείς), μισοί άνθρωποι και μισοί άλογα, ζούσαν στο Πήλιο, και γιόρταζαν μαζί τη “Σελήνη του Ελαφιού” και την αναγέννηση των φυσικών τους στοιχείων, όπως τα ελάφια με τα νέα τους κέρατα.

Όπως και εμείς, σαν Κένταυροι, κάτω από το φως της πανσελήνου, μέσα από ένα ταξίδι βαθιάς ενδοσκόπησης, ένα ταξίδι που συνδύασε τη χαρά, τη λύπη, τον θυμό, τον φόβο, την αηδία και την έκπληξη, αποφασίσαμε να αποχωριστούμε τα παλιά μας κέρατα και να καλωσορίσουμε τα νέα, τρυφερά μας. Χρειάζεται τόλμη, θάρρος και θέληση για να αφήνεις ό,τι σε βαραίνει, και πάνω σε αυτή τη βάση να αναγεννάται κάτι νέο. Όπως ακριβώς και τα νέα κέρατα των ελαφιών, αναγεννάται μέσα από την απώλεια, αναγνωρίζεται και τελικά δημιουργείται κάτι καινούργιο.Εκεί, λοιπόν, οι δώδεκα αυτοί Κένταυροι, κάτω από την επήρεια της “Σελήνης του Ελαφιού”, αποφάσισαν να αφήσουν τα παλιά τους κέρατα, να απογυμνωθούν δηλαδή. Να εκφράσουν βαθύτερα, αυθεντικά συναισθήματα με σκοπό την αρχή της αναγέννησής τους. Μόνο με την αυθεντική απογύμνωση γίνεται κάτι τέτοιο εφικτό.

Κάπου εδώ κολλάει το Ubuntu. Οι Κένταυροι έδωσαν μεταξύ τους την υπόσχεση του Ubuntu. Ο ένας για τον άλλον και όλοι μαζί για τον καθένα ξεχωριστά. Όλο αυτό είχε μια κίνηση, μια κίνηση που στόχο είχε να φτάσουμε όλοι μας, πιασμένοι χέρι-χέρι, ο καθένας στον στόχο του. Να φτάσουμε πιο κοντά στον εαυτό μας, να τον αγγίξουμε και να πάρουμε μια μεγάλη ποσότητα από τη γεύση του μέσα από την ατομικότητα και τη συλλογικότητα. Αυτή η γεύση ήταν τόσο ισχυρή, που μας έκανε να νιώσουμε την επιθυμία να βρούμε τον αυθεντικό μας εαυτό και να τον κρατήσουμε στην αγκαλιά μας. Αν τύχει και τον χάσουμε, να ξέρουμε το μονοπάτι για να τον βρούμε πιο εύκολα.

Κάπως έτσι κατέγραψα την ουσία όσων έγιναν στο βουνό. Σας ευχαριστώ, και ευχαριστώ και τον εαυτό μου, γιατί μέσα από αυτό το ταξίδι αντιλήφθηκα ότι γίνομαι αυτό που από παιδί ήθελα να γίνω. Αυτό που είμαι, όπως είμαι. Σας ευχαριστώ και σας αγαπώ, τον καθένα ξεχωριστά, για κοινούς και διαφορετικούι λόγους.

Χρήστος

 

Ζωγραφιά από Έλλη Β.